Ma vida

Me presenti : Mopti. Soi un vièlh. D'aucun dison que ai nonante dos ans passats. Benlèu.

Aqueste nom me foguèt donat quand m'agantèron e m'embarrèron en preson. Aviái pas de papièrs, pas de passat, èri SDF. Me questionèron : demorèri mut. Me donèron a manjar e me sonèron aital. Per çò que qualqu'un tornava de Mali, que Mopti n'es la capitala (n'i a pas gaire qu'o sabon) e que, ieu,  soi tot negre.  Mas la mangisca me plasiá pas, los autres detenguts èran totes de bramaires et de batalhaires, sortissián jamai, comencèri a me daissar morir.

Un jorn, una familha passèt al parlador (èra cada jorn que de mond passavan). Ieu, èri rescondut darrièr la parèt. Ausiguèri la gardaira lor parlar de ieu. Lendeman, me venguèron destacar e cargar dins una veitura.

Una novela vida comencèt. Soi plan beninstruch : discret, cortés, amb d'estil, e donca tot se passèt coma cal. Bon, los dròlles èran un pauc trufaires mas la joventa e sa maire s'ocupavan fòrca plan de ieu : nos passejavan sovent, èra plan agradiu.

Foguèron un pauc enjaurats quand aguèri mas crisis d'epilepsia, subretot que nafrèri la patrona (urosament qu'es pas rancurosa!). A part aquò, tot anèt plan fins a la partença de la joventa. Sabi pas çò que se passèt. Èri benlèu trist, malencòni. D'un còp, creguèri èsser paralisat : impossible de me téner sus las cambas : tombavi tanlèu. Aguèri jamai tan paur! Me menèron al mètge, que me faguèt un fum d'examèns, que foguèron totes bons; l'ausiguèri dire d'un aire de circonstància, coma s'existissiái pas pus : "sabetz, es plan vièlh...". Qual ase! D'acòrdi, poguèri pas manjar ni beure ni marchar pendent qualques jorns, esternudar me fasiá tombar e semblavi una esqueleta. Mas, ara, preni mos tres repaisses per jorn (cosinats a l'ostal, especialament per ieu!), me tòrni passejar, me sentissi jove. Ça que la, me cal èstre rasonable; ièr, sautèri per dessús la barrièra coma un jovenòt; mas l'aterriment foguèt brutal...

Rai, ai tota la vida davant ieu, tota ma vida de can.